9. yüzyılın büyük ingiliz ressamlarından William Holman Hunt'ın, bir bahçeyi tasvir eden bir tablosu Londra Kraliyet Akademisi'nde sergileniyordu.
Hunt'ın; "Kâinat ışığı" adını verdiği bu tabloda geceleyin elinde bir fenerle bahçede duran filozof kılıklı bir adam görülüyordu.
Adam, serbest kalan eliyle bir kapıyı vuruyor ve içeriden bir cevap bekler gibi görünüyordu. Tabloyu tetkik eden bir sanat eleştirmeni Hunt'a dönerek:
"Güzel bir tablo doğrusu, ama manasını bir türlü kavrayamadım. Adamın vurduğu kapı hiç açılmayacak mı? Ona kapı kolu takmasını unutmuşsunuz da..."
Hunt gülümsedi ve ekledi:
"Adam alelade bir kapıya vurmuyor ki... Bu kapı, insan kalbini simgeliyor. Ancak içerden açılabildiği için, dışında kola ihtiyacı yoktur."
Nekadar dogru bir ifade kalbin kapısı içeriden acılır.fakat o kapı tabiki sadece calmasını bilenlere acılabilir.O kadar azki o kapıyı dogru calmasını bilen.Sanki paldır,küldür calmakla sonuna kadar kapanmamak üzere acılacakmış gibi oysa sadece meraktan acılan kapı sadece aralanır işe yaramıyorsada o insana birdaha acılmamak üzere kapanır.dilerim bizim kalp kapımızı calmasını bilenler çalsın.
YanıtlaSil