15 Kasım 2009 Pazar

Bir annenin oğluna mektubu



Sana bir özür borcum var.Yaptıklarım için teşekkür etmeni beklemeyeceğim .Çünkü sen yaptıkların ve yapacaklarınla bana teşekkürünü fazlasıyla vereceksin. Ama senden yapamadıklarım için özür dileyeceğim.Yaptığımı zannedip ,ruhuna yapıştırdığım hatalarım içinde anlayış bekleyeceğim.Mükemmel anne olmayı çabalamanın ne kadar boş bir balon olduğunu,şu an gurur duyduğum ,yetişkin bir delikanlı annesi olarak anlıyorum.Her mükemmel anlayışıma doğru yolculuğa çıktığımda,sevgiyle kucağımda koruyorum ,kolluyorum zannederken:Dikenlerin,çalıların arasında kaldığını, canının acımasına engel olamadığımı anlamak yıllarımı aldı.Şimdi dertleşebildiğim,aklı başında bir genç olarak hayranlıkla yaşamın kollarına bıraktığım sen biliyorum ki; Bana olan eşsiz sevginle , benim çabamı haklı çıkaracak nedenlerle karşıma geleceksin.Bunu bir akşam seninle sohbet ederken ,önümüzde duran sehpayı göstererek , sana olan emeğim için ,sarfettiğin:Şu tahtaya o uğraşı versen pinokyo olurdu ! deyivermenle anladım.Anladım ve o kadar duygulandım ki ,yıllar yılı yaptığım hatalara rağmen iyi niyetle doğru anne olabilme çabamı sonuna kadar hazmedebilmiş bir delikanlı yetiştirmenin hazzını da yaşadım.Tüm yanlışlarımın arasına ilmek ilmek dokuduğum sevgiyi ayrıştırarak bana fazlasıyla geri veriyor olduğun için sana teşekkür ediyorum. İşte bu yüzden de senden özür dilemek bana zor gelmiyor. Biliyorum ki sen benim özür dilediğim ve fark ettiğim yanlışlarımı yok sayma balonlarının içinde gökyüzüne bırakıyor ,sevgi yağmurları olarak üzerime yağdırıyorsun.Islandıkça öyle keyif alıyorum ki sen büyürken ,her bir yaşın ,her bir anın hatası için özür dilemek istiyorum.Af diliyorum diye üzülme ! Kendinle gurur duy.Bir anneyi bebeklikten yetişkinliğe doğru giden yolculuğunda ,anne olmanın hazzını yaşattığın için .Geleceğine ,doğru ve aklı başında bir yön çizdiğini ispatladığın için .Ve beni geçerken ,ardında; Sevginden ,saygından mahrum etmeden şimdi sen kucağında taşıdığın için kendinle gurur duy güzel oğlum .Seni seviyorum .

2 yorum:

  1. okadar zorki anne olmak okadar zorki bu sorumluluğu taşyabilmek ve layıkıyla altından kalkabilmek ya ben çok erken yoruldum ya hayat koşmama müsade etmiyor bi bıtkınlık var içimde gözlerimde her an akmaya hazır gözyaşlarım boğazımda yutkunmama engel koskoca bir düğüm erkek evlat sahibi olmakmı zor yoksa sadece anne olmakmı çıkamaz bilemez anlayamaz oldum annelikten değilde hayattan kapıyı çarpıp çıkmak istiyorum ama ne çare nekadar itsede söylemlerin ona nekadar ters zıt gelsede yine onu düşünmek zorundasın yine anne olmak istiyormusun diye sorulmadığın annesin satırlarınızı hayranlıkla okudum yüreğnize emeğinize sağlık en büyük mutluluk bir anne için ALLAH seni yetiştirenden razı olsun dedirtmek olsa gerek yetiştirdiğiniz ve hayata kazandırdığınız evladınızdanda sizdende razı olsun sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yorumunuzu o kadar gec gördügüm için içimde yaşadığım hüznü anlatmam zor.Çünkü sizi duygulandıran yazıma verdiğiniz cevap da beni çok duygulandırdı.Öyle içtenlikle anlatmış ve yazmışsınız ki herhangi bir yoruma verilen cevaptan çok farklı bir anlamı var benim için.Anneliğin o şefkatli vericiliğinin bu duyguyu tadan her kadında aynı olduğunu bilince kelimeler daha bir tanıdık ve yakıcı geliyor biliyorum.Eminim ki her anne gibi siz de evladınıza verebileceğinizin en güzelini en iyisini verdiniz.Umarım gecen zaman içinde acıyan yanlarınız bir şekilde sarmalanmış,güzelliklerle buluşmuştur.Sevgilerimle...

      Sil